Welkom op mijn website
Het thema van mijn werk:
De levenscyclus, met alle natuurlijke processen van bloei en vergankelijkheid in het leven van plant, mens en dier.
Natuur is mijn grootste inspiratiebron. Daarin ligt voor mij alles besloten. Voortdurende verandering kan pijn doen, maar ook troost brengen.
Het gaat mij niet om nabootsing van de natuur, wel maak ik gebruik van haar als metafoor voor het leven dat wij leiden.
Ik houd van ambachtelijke technieken die vaak tijdrovend zijn (grafiek: ets en houtsnede, schilderen: olieverf en aquarel, bouwwerken: metselwerk, assemblages) Hierin kan ik het tempo vertragen en stilstaan bij vragen die ik heb over de essentie van het leven.
Gemaakt door Annemoon van Hemel, december 2014. Lengte: 2 minuten
Landschap is een thema waarin ik in mijn leven alles vind waar ik naar op zoek ben ook als ik niets zoek.
Landschap betekent voor mij meer dan de aarde waarin de seizoenen over heen gaan.
Zij toont of verbergt alle vormen van ontkiemen, bloei en vergankelijkheid.
Vanuit een intens verlangen wil ik door de oppervlakte heen kijken.
Ik vind er spanning en sensatie: in een vogelweide gebied in Hoogland West zat ik deze winter in de sneeuw en vrieskou te tekenen. Verstoorde overwinterende ganzen lijken mij aan te willen vallen en vliegen beangstigend dicht over mij heen. Of beeld ik me dat in waardoor ik me ineens zo klein, eenzaam en kwetsbaar voel? Aquarelverf droogt in kristallen op het papier: zo’n effect is een onverwacht cadeau.
Ik vind er schoonheid in vele vormen: door uren in het landschap te zijn met alle zintuigen op scherp. Ik teken, schilder en fotografeer niet puur en alleen om de “mooie plaatjes” of als een soort van verslaglegging. Ik zoek naar een manier om waarneming, kennis, ervaring, gevoel, verwondering en geheimzinnigheid bij elkaar te brengen. Geheimzinnig, omdat ik vaak in de schemering en mist, tot donker worden, zit te werken. Natuurlijk ben ik benieuwd of het mij lukt een tekening net zoveel gelaagdheid mee te geven.
En dat een tekening nog niet lijkt op iets wat al bestond.
De natuur is volmaakt, de knotwilg die ik voor mij zie staan is volmaakt, mijn tekening is onvolmaakt, maar het is wel een boom die ik talloze malen heb gezien, die een indruk op mij heeft gemaakt, alsof hij een beetje door mij heen is gegaan na iedere ontmoeting via pen, potlood of aquarel op papier.
Het wonderlijke is, dat ik in de eenvoud van de herhaling, door steeds terug te komen op dezelfde plek niet alleen verrast of teleurgesteld word door – de natuur- maar tevens geconfronteerd word met een ander fenomeen: mijzelf. Die ontdekking leidde in eerste instantie tot het fotoboekje “Mijn schaduw en ik”. Alle natuurlijke processen herken ik ook bij mijzelf. Alles en iedereen verandert permanent. Dat is de gewoonste zaak van de wereld, maar opent ons op sommige momenten extra de ogen. Die van mij in ieder geval.
Een tekening op een A4 formaat:
ik teken met potloden, allerlei soorten pennen, inkt, aquarelverf. Ik houd van de directheid van een tekening. Je omschrijft, accentueert, laat weg, zoemt in, detailleert…..
Je kijkt met je ogen, zit op de aarde. Vanuit rust maak ik contact met een plek die je door je handen laat gaan, snel of heel langzaam. Ik voel de zachtheid, de grilligheid, de complexiteit.
De natuur laat vormen ontstaan die ik zelf niet zou kunnen verzinnen!
Ik realiseer mij, dat ik nooit zal kunnen reproduceren wat ik voor mij zie. Dat hoeft ook niet.
Het is mijn vertaling, het maakt me gelukkig. Nog meer als ik het kan delen.
Ik voel mij verwant met Vincent van Gogh, David Hockney en Antoine Piron, Willem den Ouden en vele anderen die net als ik buiten tekenden en schilderden of dat nog steeds doen, omdat ze het niet laten kunnen. Ik teken, schilder en fotografeer het landschap, ik spit de aarde, zaai bloemen en groente en laat me verrassen door de rijkdom van de aarde. De natuur is sterker dan de mens.
Monica de Jong 9 april 2013 Hoogland
